ΝΙΚΟΛΑΟΣ-ΜΑΡΙΟΣ Ι. ΔΑΜΙΑΝΑΚΗΣ

Σειρά Δημοσιεύσεων Οικονομικού Τμήματος, Αρ. 68

Εισαγωγή

Η ανεργία, ως  διαχρονικό χαρακτηριστικό του καπιταλισμού, αυξήθηκε σημαντικά τα τελευταία 8 χρόνια, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Ως εκ τούτου, απαιτεί κοινωνική, οικονομική και ψυχολογική ανάλυση. Η μελέτη μας στοχεύει, κυρίως, στην προβολή των λόγων και στην ανάλυση του φαινομένου,  υπό το πρίσμα της  τριπλής προσέγγισης.

Το πρώτο τμήμα περιγράφει την ανεργία, ως μια επικίνδυνη και καταστροφική εμπειρία. Ως εργασία, δύναται να χαρακτηριστεί η ιδιότυπα ανθρώπινη μορφή συνειδητής και σκόπιμης αλληλεπίδρασης του ανθρώπου με τη φύση, η διαδικασία ανταλλαγής ύλης μεταξύ ανθρώπου και  φύσης, από την άποψη της συμμετοχής σε αυτήν του ανθρώπου, και της χρησιμοποίησης των οργάνων του σώματός του. Η Οικονομική Επιστήμη, διαθέτοντας μια ποικιλόμορφη θεωρητική κατεύθυνση και πρακτική, παρουσιάζει πολλές διαφορετικές ερμηνείες των αιτιών και των χαρακτηριστικών της ανεργίας. Σε κάθε μια από τις θεωρήσεις-προσεγγίσεις της ανεργίας τίθενται με διαφορετικό τρόπο, συνήθως συγκρουσιακό, η αιτία γέννησης και τα δομικά χαρακτηριστικά της.Ο νεοφιλελευθερισμός είναι συνδεδεμένος με την ιδιωτικοποίηση των δημοσίων υπηρεσιών και αγαθών, την παραχώρηση  των κρατικών λειτουργιών, την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, την κατάργηση του κράτους πρόνοιας, την απελευθέρωση του εμπορίου, των  αγαθών και των χρηματιστικών κεφαλαίων.

Στο δεύτερο μέρος, ένας άνεργος παρουσιάζει, συνήθως, σοβαρές ψυχικές διαταραχές, όπως η σχιζοφρένεια, η κατάθλιψη, διάφορες άλλες φοβίες και ψυχονευρωματισμό. Βιώνει την απώλεια της κοινωνικής και προσωπικής του ταυτότητας. Αντιμετωπίζει προβλήματα διαχείρισης σε προσωπικό-ατομικό επίπεδο, όπως την κάλυψη των βιοτικών του αναγκών, καθώς και σε κοινωνικό-διαπροσωπικό επίπεδο, όπως οι ανάγκες της οικογένειάς του και οι υποχρεώσεις του απέναντι στις  κοινωνικές ομάδες, στις οποίες εντάσσεται. Από κοινωνιολογικής άποψης, τα άτομα που δεν έχουν πρόσβαση στην εργασία αποκλείονται από τους κοινωνικούς μηχανισμούς και οδηγούνται στο κοινωνικό περιθώριο, με αποτέλεσμα να εξαρτώνται, τις περισσότερες φορές, από το αλκοόλ, τις τοξικές και παραισθησιογόνες ουσίες. Η λειτουργία της φτώχειας, ως στοιχείο – χαρακτηριστικό της κοινωνικής οριοθέτησης – οδηγεί σε έκπτωση του ατόμου, και μέσω του κοινωνικού αποκλεισμού,  στον πολιτικό αποκλεισμό. Δηλαδή, στην απώλεια βασικών πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Στο τρίτο μέρος παρουσιάζουμε τις εναλλακτικές προτάσεις κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής κατά της ανεργίας. Υπήρξε η ευκαιρία αναφοράς της αλληλεπίδρασης  με τα σύγχρονα κοινωνικά κινήματα και τις σύγχρονες πολιτικές-αγωνιστικές απαιτήσεις, μέσω μιας γόνιμης διαλεκτικής σχέσης. Ο ρόλος του κοινωνικού σχεδιασμού της παραγωγικής δραστηριότητας είναι η αποτελεσματικότητα στην κυκλοφορία των μέσων παραγωγής και των προϊόντων, με το μικρότερο δυνατό κοινωνικό κόστος. Βασικός στόχος, οφείλει να είναι, η ανάπτυξη του παραγωγικού τμήματος της οικονομίας με επανεκβιομηχάνιση και περιορισμό του τομέα παροχής υπηρεσιών.

Στο τελικό μέρος συμβάλλουμε στη συζήτηση για τον Νεο-φιλελευθερισμό,  σε σχέση με τη συμβολή και επίδραση του Εκπαιδευτικού Συστήματος. Λαμβάνοντας υπόψη την προαναφερθείσα κατάσταση καθώς  και τη σχετική βιβλιογραφία  για την ιστορία και την υπάρχουσα κατάσταση της Παιδαγωγικής (σύμφωνα με την Παιδαγωγική της Απελευθέρωσης και της Κριτικής Παιδαγωγικής) συζητούμε, κριτικά, τη σημερινή απελευθέρωση του Ελληνικού Εκπαιδευτικού Συστήματος με σεβασμό της βιώσιμης αύξησης της απασχόλησης. Η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και το κυρίαρχο καθεστώς της χώρας, μέσω των Μνημονίων, «επιτάσσουν», κι έχουν δημιουργήσει ήδη, ραγδαίες αλλαγές στην Εκπαίδευση, η οποίαεκφράζει συνολικά  το περιεχόμενο των παραγωγικών σχέσεων, σε  αλληλεπίδραση  με τις παραγωγικές δυνάμεις.

Κατεβάστε ολόκληρη τη δημοσίσευση εδώ.