Από το 2010 η Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΔΝΤ και το Ελληνικό και Ευρωπαϊκό πολιτικό κατεστημένο έχουν επιβάλει ένα πρόγραμμα εσωτερικής υποτίμησης που επικάθεται σε όλο το κοινωνικοοικονομικό γίγνεσθαι, προκαλώντας στην Ελλάδα μια ύφεση που παρόμοιά της δεν έχει υπάρξει ξανά στην Ευρώπη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το κύριο χαρακτηριστικο αυτού του προγράμματος είναι μια υπερβολική, βίαιη εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που περιλαμβάνει περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις, αυξήσεις στη φορολογία, συνολική απορύθμιση των όποιων συλλογικών σύμβασεων, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας σε ευτελισμένες τιμές και βαριές περικοπές για το ήδη υποχρηματοδοτούμενο σύστημα υγείας.

Αυτές οι αποπληθωριστικές πολιτικές έχουν ενισχυθεί πρόσφατα με πολιτική, που είναι ακόμη πιο εξωφρενική όταν εφαρμόζεται σε μια οικονομία σε βαθιά ύφεση, δηλαδή την απαίτηση ενός πρωτογενούς πλεονάσματος, τουτέστιν την επίτευξη δημοσίων εσόδων πλέον των δημοσίων δαπανών προ πληρωμής τόκων για το δημόσιο χρέος. Καθώς αυτό το πλεόνασμα προορίζεται για να πληρωθούν οι πιστώτριες χώρες, θα πρέπει να περιμένει κανείς ότι θα προκαλέσει μια περαιτέρω μείωση της αγοραστικής δύναμης των Ελλήνων πολιτών, πέρα από αυτή που προκαλέσε η προαναφερόμενη βιαιοπραγία των πολιτικών εσωτερικής υποτίμησης.

Κατεβάστε ολόκληρο το κείμενο της δημοσίευσης εδώ.